کد مطلب:29219 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107

کعب بن زُهَیر












.

3991. او كه از شاعران قرن اوّل است، می گوید:

سرشت علی، خوش یُمن است

و به انجام دادن كارهای نیكو، پُر آوازه است.

داماد پیامبرصلی الله علیه وآله و به [پیوند با] بهترینِ مردم، مفتخر است

و هر كس در برابر افتخارات او سر برآورد، منكوب است.

او نخستین نمازگزار با پیامبر اُمّی است

پیش از دیگران، به روزگاری كه مردمان، هنوز خدا را نمی پرستیدند.

در برابر طغیانگران مشرك، پایدار بود

و با آنان جنگید تا به راه راست شدند و دین خدا یاری شد.

هنگامی كه هواپرستان و صاحبان زور و هوا پرستی

در برابر عدل ایستادند، تو امین آن گشتی.

ای بهترین كسی كه پس از پیامبرصلی الله علیه وآله، روی زمین گام نهادی!

ستم از بارگاه تو دور است.

پروردگارت فضلی به تو بخشیده كه پایدار است

كجا روزگاران را توان است كه آن را تغییر دهد ؟[2].









    1. وی شاعری برجسته و قوی بود. هنگامی كه برادرش جبیر بن زهیر به پیامبر اكرم ایمان آورد، اشعاری سرود كه پیامبرصلی الله علیه وآله به خاطر آن شعرها خونش را مباح شمرد. وی گریخت و بعداً پیش پیامبرصلی الله علیه وآله آمد و اسلام آورد. او در مسجد پیامبرصلی الله علیه وآله قصیده ای خواند كه آغازش چنین است:«خوش بختی آشكار شد و دل من، امروز، شاداب است». ابن شهرآشوب، اشعاری از وی درباره امیر مؤمنان آورده است. وی در سال 45 ق، درگذشت (ر. ك:أعیان الشیعة:29/9).
    2. الدیوان المنسوب إلی الإمام علی علیه السلام (تحقیق:عمر فاروق):12.